ทุก ๆ ปี จะมีนิสิตนักศึกษาจากหลายสถาบันแวะเวียนเข้ามายังสถานีวิจัยสัตว์ป่าเขานางรำ ในรูปแบบของการฝึกงาน บางปีอาจมาจากสถาบันเดียว หรือจากหลายสถาบันพร้อม ๆ กัน ที่สถานีฯ เขานางรำ เราเรียกพวกเขาเหล่านี้ว่า “เด็กฝึกงาน” นั่นจึงเป็นเรื่องปกติที่ทีมสำรวจประชากรเสือโคร่ง (Tiger Monitoring Team) จะมีโอกาสได้ร่วมงานกับเด็กฝึกงานเหล่านี้ ซึ่งนับเป็นเรื่องดีสำหรับพวกเขาในการได้สัมผัสประสบการณ์จริงในการเก็บข้อมูลภาคสนาม ได้เรียนรู้วิธีการ ปัญหา และอุปสรรคต่าง ๆ ก่อนที่จะนำข้อมูลเหล่านั้นมาวิเคราะห์ สิ่งเหล่านี้ทำให้พวกเขาได้เข้าใจกระบวนการทำงานโดยรวมของทีม ซึ่งจะเป็นประสบการณ์ที่ดีต่อไปหากพวกเขาเข้ามาทำงานในสายงานด้านนี้ หรือนำไปประยุกต์ใช้กับสายงานอื่นได้
เมื่อร่วมงานกัน เราเฝ้ามองเด็กฝึกงานเหล่านี้ มองดูข้อดี ข้อด้อยของแต่ละคน หากไม่ดีเราพยายามช่วยแก้ไขทุก ๆ คนในทีมเต็มใจถ่ายทอดประสบการณ์หรือความรู้ให้อย่างเต็มที่ ขึ้นอยู่ว่าใครจะรับไปได้มากเพียงใด เพราะเราตระหนักดีว่า พวกเขาเหล่านี้คือคนที่จะเข้ามาทำงานในรุ่นต่อไป
เคยมีคำพูดว่า “ฝึกงานดีมีงานทำ” นั่นเป็นเรื่องจริง เพราะเมื่อเราต้องการทีมงานเพิ่ม กลุ่มแรกที่เรามองหาคือเด็กฝึกงานเหล่านี้ แต่ตลกร้ายคือ มีน้อยคนที่ผ่านการฝึกงานตรงนี้ แล้วอยากกลับมา เราไม่อยากคิดว่าเพราะเหตุใด
แต่คิดในแง่ดี “มีน้อยคนที่กลับมาก็ยังดีกว่าไม่มีเลย” จริงไหม??
ติดตามเรื่องราวทั้งหมดได้ที่นี่ Note from the Field